Job Interview

Οι Μόντι Πάιθονς και η Ελλάδα

Στην αρχή ήταν ένα μέιλ από... φαναρτζίδικο του Ηρακλείου, που προέβλεπε «το τέλος των καταθέσεων». Υπολογίζεται ότι αυτή η «προφητεία» στοίχισε στις τράπεζες περί τα 3 δισ. ευρώ αναλήψεων, προς –υποτίθεται– διάσωση και σωτηρία (μέρες που είναι) των όποιων αποταμιεύσεων.

Μετά ήρθε το μέιλ από το Λονδίνο, που προέβλεψε το τέλος της συζήτησης για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, μέσω της... έναρξης της σχετικής διαδικασίας. Αυτή η «προφητεία» έλεγε, μάλιστα, ότι ενδεχομένως η κίνηση να γινόταν αιφνιδιαστικά χθες! Με τον κ. Γιώργο Παπακωνσταντίνου στη Σέριφο και πολύ περισσότερο τον κ. Γιώργο Παπανδρέου στην Ανδρο. Το αποτέλεσμά της; «Γκρέμισε» τον Γενικό Δείκτη στο Χρηματιστήριο Αθηνών, εκτοξεύοντας παράλληλα (σε νέα ύψη - ρεκόρ) το σπρεντ των 10ετών ομολόγων, τα CDS και όποιο άλλο σύνθετο προϊόν σχετίζεται με οτιδήποτε ελληνικό. Αλλά αυτά είναι λεπτομέρειες. Σημασία έχει η «πρόβλεψη».

Τη Μεγάλη Παρασκευή το απόγευμα, κάτι ακούστηκε και για ένα μέιλ από το Χονγκ Κονγκ, αλλά ευτυχώς ήταν αργία και πέρασε σχεδόν ασχολίαστο. Αύριο - μεθαύριο, όμως, μπορεί να είναι ένα μέιλ από την Τυνησία ή το Μπανγκλαντές, που, για κακή μας τύχη, μπορεί χρονικά να συμπέσει με εργάσιμη μέρα κι έτσι να αποτελειώσει τη «συντέλεια».

Το συμπέρασμα; Η ελληνική αγορά είναι πλέον τόσο ρηχή και οι διαχειριστές της σε τέτοια κατάσταση νευρικής κρίσης, που αρκεί κάποιος να φωνάξει ότι «γκρεμίζεται ο ουρανός» για να αρχίσουν όλοι να τρέχουν για να σωθούν (αφού πρώτα έχουν πωλήσει ό, τι έχει απομείνει στα χαρτοφυλάκιά τους). Σας θυμίζει παρανοϊκή σκηνή από ταινία των Μόντι Πάιθονς; Καλά σας κάνει, γιατί κάπως έτσι έχει πλέον η κατάσταση. Ολοι λειτουργούν «στο κόκκινο» και αντιδρούν αναλόγως, ακόμη και στην πιο υπερβολική πρόβλεψη - εκτίμηση. Και ό, τι υπό κανονικές συνθήκες θα προκαλούσε στην καλύτερη των περιπτώσεων το πηγαίο γέλιο, για το αστείον της υπόθεσης, σήμερα αρκεί για να προκαλέσει τον χωρίς όρια πανικό.

Το χειρότερο απ’ όλα όμως είναι πως όσο περνάει ο καιρός, η κατάσταση, αντί να βελτιώνεται κάπως, χειροτερεύει. Κι αντί όλοι οι άμεσα εμπλεκόμενοι να χαλαρώνουν κάπως, «τσιτώνουν» ακόμα περισσότερο. Πόσο, όμως, μπορεί να αντέξει μια μηχανή όταν δουλεύει συνεχώς στις 5.000 και 6.000 στροφές; Η υπερθέρμανση είναι ένα λογικό επακόλουθο και το «κάψιμο» επίσης. Και μπορεί όλοι να το απεύχονται, αλλά, όπως λέει και ο παπάς στο γνωστό ανέκδοτο, «καλό είναι το ευχέλαιο, αλλά πάρτε και καμιά γάτα για να διώξετε τα ποντίκια».

Ετσι, στην επόμενη «πρόβλεψη» που θα διατυπώσει κάποιος σχετικός - άσχετος από την Ελλάδα ή το εξωτερικό ότι ο ουρανός γκρεμίζεται, ας επιληφθεί του γεγονότος ένας εισαγγελέας κι ας επιβάλει παραδειγματικές ποινές. Οι σχετικοί νόμοι υπάρχουν, αρκεί να εφαρμοστούν. Για να δείτε σε πόση ώρα εξαφανίζονται τα κάθε είδους «τρωκτικά». Οταν, όμως, δίνεται η εντύπωση πως στην Ελλάδα (ή για την Ελλάδα) ό, τι κι αν πεις, παραμένεις ατιμώρητος, μπορεί ο καθένας να παριστάνει τον... Τέρι Γκίλιαμ.

Του Γιωργου Mαντελα

TOP 11 ΕΠΙΔΟΜΑΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ

Επίδομα Προπέλας (Λιμενικό)

Επίδομα Αγαμίας (ΕΛΠΕ)

Επίδομα Εγκαιρης Προσέλευσης στην Εργασία (ΕΘΕΛ)

Επίδομα Κεραίας (ΗΣΑΠ)

Μεταφοράς Φακέλου (Δημόσιο)

Επίδομα Παραλαβής - Παράδοσης Λεωφορείου (ΕΘΕΛ)

Επίδομα Αποτελεσματικότερης Διεκπεραίωσης Υποθέσεων (Υπ. Δικαιοσύνης)

Επίδομα Φάξ (ΔΕΗ)

Επίδομα Χρήσης του Κυλικείου (ΕΛΠΕ)

Επίδομα Προθέρμανσης Αυτοκινήτου (ΟΤΕ)

Επίδομα Πλυσίματος Χεριών (ΟΣΕ)

Η Διαμαντοπούλου στο MAD!!

Η υπουργός Παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου –γνωστή και ως «η ξινή Κοζανίτισσα»- θα εμφανιστεί την Πέμπτη το βράδυ στο μουσικό κανάλι MAD TV και θα συνομιλήσει με μαθητές γυμνασίων και λυκείων για το νέο Λύκειο αλλά και για τη νέα πολύκροτη σχέση της Έλλης Κοκκίνου.

Σύμφωνα με πληροφορίες, κατά τη διάρκεια της εκπομπής, η κυρία Διαμαντοπούλου θα ανακοινώσει στους μαθητές την είσοδο του Hip Hop στα μαθήματα του νέου Λυκείου.

Το Hip Hop θα είναι υποχρεωτικό μάθημα –όπως και τα Θρησκευτικά- και θα διδάσκεται από Αμερικανούς ράπερ από το Χάρλεμ και τα γκέτο του Λος Άντζελες.

Παράλληλα, η κυρία Διαμαντοπούλου θα ανακοινώσει πως το υπουργείο Παιδείας εξετάζει σοβαρά το ενδεχόμενο να βάλει ως υποχρεωτικά μαθήματα στο νέο Λύκειο το Graffiti, τη Δερματοστιξία –κοινώς «Τατουάζ»- και το Skateboard.

Οι μαθητές γυμνασίου και λυκείου που πλαισιώνουν την κυρία Διαμαντοπούλου ήταν επιλεγμένοι με ειδικά κριτήρια και το κοινό χαρακτηριστικό όλων τους είναι πως θα σπουδάσουν σε πανεπιστήμια του εξωτερικού.

Η εκπομπή της κυρίας Διαμαντοπούλου με τους μαθητές μαγνητοσκοπήθηκε στο Metropolis, επειδή η κυρία Διαμαντοπούλου λατρεύεται σαν ροκ είδωλο από το μαθητόκοσμο και –αν πήγαινε σε κάποιο σχολείο- υπήρχε ο κίνδυνος να της ξεσκίσουν τα ρούχα και ό,τι άλλο έχει.

Η κυρία Διαμαντοπούλου αρνήθηκε πως φοβάται να πάει στα σχολεία και υποστήριξε πως κάλεσε τους μαθητές στο Metropolis για να συνηθίζουν σιγά-σιγά στην ιδέα πως η μόνη δουλειά που θα μπορούν να κάνουν –μόλις τελειώσουν το σχολείο- είναι να πουλάνε CD και DVD στον δρόμο.

Κατά τη διάρκεια της μαγνητοσκόπησης της εκπομπής, έξω από το Metropolis, ομάδες μαθητών και καθηγητών συγκρούστηκαν με άνδρες των ΜΑΤ, επειδή δεν τους άφηναν να μπουν μέσα και να συμμετάσχουν στη συζήτηση αλλά και να παρακολουθήσουν την Άννα Διαμαντοπούλου να ραπάρει μαζί με τον Τάκι Τσαν και τον Εισβολέα.

No seatbelts allowed on Europe's longest ice road

By Joel Alas Tallinn I'm sitting behind the wheel of an idling car, waiting at a lonely red traffic light on an isolated strip of the Estonian coastline. To my left is a small hut in which a gruff-looking road controller sits, peering out of a frosty window to check on the conduct of the passing vehicles. To the right is a sign that sets out the road rules for the journey ahead. THE ICE-ROAD CODE No seatbelts No driving after sunset No vehicles heavier than 2.5t No driving between 25km/h and 40km/h They're not your normal kind of traffic rules. On this particular road, it is forbidden to wear a seatbelt: you might have to make an unexpected and speedy exit from your car. You can't drive here after sunset, or with a vehicle over 2.5 tonnes. And it is strictly illegal to travel at between 25 and 40km/h (16-25mph). At those speeds, your car tyres will create dangerous vibrations that could crack the surface of the road, sending you and your vehicle to a watery grave. The road ahead of me is made of ice. It stretches across the frozen surface of the Baltic Sea, connecting the Estonian coastline to the island of Hiiumaa. At 25km (16 miles), it is the longest ice road in Europe. Wolves There are six official ice roads around Estonia. This past winter has been particularly harsh, allowing them to stay open for longer than usual. Even in mid-March, with the warm spring sun beginning to melt the snow in the fields, the ice roads were still half a metre thick, enough to carry a steady stream of several hundred vehicles each day. Perhaps the vibration warning is a myth, but I'm not willing to challenge it Travelling on the ice is part of the history and culture of the Estonian islands. Teutonic knights thundered across the ice on horseback to conquer the isles in the 13th Century. Villages here have been constructed by pulling supplies across from the mainland. Bears, wolves and moose venture to and from the islands in search of food. These days locals look forward to the ice-driving season as it provides a cheaper and more convenient method of travel, compared to paying for passage on a vehicle ferry. The traffic light turns green, and timidly I drive out onto the surface of the sea. It's bumpy and slippery at the same time. A speed sign instructs me to drive at 70km/h (43mph), and as I accelerate the speedometer needle passes through the danger zone of 25-40km/h. The ice surface stays firm. Perhaps the vibration warning is a myth, but I'm not willing to challenge it. Huge cracks Once I'm speeding along the ice road, I understand why locals have no compunction about using it. It feels incredibly safe. It's rough in some stretches, and slushy and slidy in others, but never do you have the sensation that the surface could give way. A ship appears to be driving across a white field At some points the track has deteriorated and large potholes have formed. Hitting these sends a jolt through the car and a huge spray of water and ice across the windshield. The road is marked out by juniper bushes about a metre high, which have been staked at wide intervals. In poor visibility, these shrubs are only means of finding the safe route across. Huge cracks occasionally appear - not enough to break up the ice, but wide enough to create impassable gaps. At these points, the road controllers fix wooden planks as bridges. On a sunny day like this one, the view is stunning. A desert of brilliant white stretches out in all directions. Small islands dotted about the bay appear as oases on the horizon. Road closure Out of the right-hand window I spy a surreal sight. Several hundred meters away, a large ferry is keeping pace with the car. It appears as if the ship is driving across a white field, but of course it is cutting through an ice-broken channel which runs almost parallel to the road. Locals tell me that jealous ferries sometimes "accidentally" veer off course and ram the ice road. The coastline of Hiiumaa island looms ahead, and soon I'm pulling off the ice and on to solid land. I get out and talk to the road controller, who tells me there hasn't been a single accident all winter. In the event your car does crack the ice, though, it tends to sink slowly enough to allow you to scramble out. With the onset of spring, the ice roads' days are numbered. This year they remained open until the end of March. But some islanders continue to drive over the melting surface of the sea even after the official roads are closed. I hope they keep their seatbelts unbuckled.