Τρίτη 6 Δεκεμβρίου 2011
Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2011
Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 2011
Ελληνικό, με άρωμα ...Ελλάδας του 5ου αιώνα π.Χ
Μία άκρως φιλόδοξη πρόταση, αρκετών δισ. ευρώ και με άρωμα ...Ελλάδας του 5ου αιώνα π.Χ., για την αξιοποίηση της έκτασης του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού κατέθεσε προς το Ελληνικό Δημόσιο η εταιρεία Ε. Δ. Γούτος Α.Ε., η οποία δραστηριοποιείται στο χώρο της παροχής υπηρεσιών ακινήτων.
Η πρόταση με τίτλο «Ελλήνων Πολιτεία», με εκτιμώμενα έσοδα ύψους 21,8 δισ. ευρώ για το Δημόσιο, έχει αποσταλεί, σύμφωνα με τον πρόεδρο κ. Ε. Γούτο, στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, την κυβέρνηση, στα κόμματα της αντιπολίτευσης, το Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου και την Εκκλησία (ως ιδιοκτήτρια ενός τμήματος της έκτασης). Ο κ. Γούτος σε δηλώσεις του στο «Κ» επισημαίνει ότι για το συγκεκριμένο έργο υπάρχουν ενδιαφερόμενοι επενδυτές, χωρίς ωστόσο να προσδιορίζει αν προέρχονται από το εξωτερικό ή το εσωτερικό.
Σύμφωνα με την προμελέτη, η εταιρεία εκτιμά ότι από το σύνολο των 6.150 στρεμμάτων, θα μπορούσαν να δομηθούν 1.800- 2.200 στρέμματα, ενώ τα συνολικά τ.μ. της δόμησης οικιστικού συνόλου θα είναι το μέγιστο 3.300.000 τ.μ..
ΤΟ ΜΟΝΤΕΛΟ
«Το οικιστικό μοντέλο που θέλουμε είναι να αναβιώσουμε την αρχιτεκτονική αισθητική, όπως αυτή είχε διαμορφωθεί κατά την διάρκεια του 5ου π.Χ. αιώνα, με βασική προϋπόθεση αρχικά τρείς οικιστικούς πόλους Αθήνας, Σπάρτης και Δήλου», επισημαίνει η εταιρεία. Στην έκταση, η οποία θα παραμείνει στη κυριότητα του ελληνικού δημοσίου, εκτός των χώρων πρασίνου, θα δημιουργηθεί θεματικό πάρκο, με όλα τα στοιχεία της καθημερινής ζωής των αρχαίων Ελλήνων (αθλητισμός - εργασία - ψυχαγωγία κτλ).
Η εταιρεία ταυτίζει τα τ.μ. της συνολικής δόμησης των 3.300.000 τ.μ. σε ισόποσες υπό έκδοση ομολογίες του ελληνικού Δημοσίου. Το δημόσιο θα εισπράξει άμεσα 21,8 δισ. ευρώ από την πώληση των ομολογιών που θα αφορούν την μεταβίβαση της πλήρους κυριότητος των έως 2.200 στρεμμάτων και την χρήση για 100 έτη των 3.950 στρεμμάτων για τη κατασκευή χώρων πρασίνου, συμπληρωματικών χρήσεων και κατασκευής θεματικού πάρκου.
Οι ομολογίες θα είναι διάρκειας 6 ετών, με 4% ετήσιο επιτόκιο για τον επενδυτή. «Το κόστος κατασκευής για όλο το έργο εκτιμάται ότι θα ανέλθει στα 13,2 δισ ευρώ», επισημαίνει η εταιρεία, ήτοι η συνολική επένδυση μπορεί να ανέλθει στα 35 δισ. ευρώ.
Ο εκτιμώμενος χρόνος υλοποίησης έργου: 5 έτη από την ημερομηνία έκδοσης των σχετικών υπουργικών αποφάσεων. Ο ομολογιούχος κάτοχος - επενδυτής θα έχει έκπτωση 5% από την προκαθορισμένη τιμή πώλησης των κατοικιών - επαγγελματικών χώρων εάν θελήσει να αγοράσει από 20.000 ευρώ σε 19.000 ευρώ /τ.μ..
Η ΕΤΑΙΡΕΙΑ
Η Ε. Δ. ΓΟΥΤΟΣ Α.Ε. θα λειτουργεί ως Project Manager του έργου σε αρχικό μόνον στάδιο και τα δικαιώματα της θα τα μεταβιβάσει σε νέο νομικό πρόσωπο, την RealestateHellas S.A. Μετά την εξόφληση του Ελληνικού Δημοσίου, οι τυχόν αδιάθετες ομολογίες και το project management του έργου, θα περιέλθουν στην RealestateHellas.
Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου 2011
Προϊόντα χωρίς νερό!
Κάντε μία βόλτα στους διαδρόμους του σουπερμάρκετ της γειτονιάς σας και παρατηρείστε όλα αυτά τα ράφια που περιλαμβάνουν υγρά προϊόντα - όχι μόνο τα ποτά, αλλά όλα τα τρόφιμα, τα απορρυπαντικά και τα είδη προσωπικής φροντίδας που περιέχουν υγρό στοιχείο. Σκεφτείτε τώρα πόσο ζυγίζει αυτό το υγρό, από πού προήλθε και πόση ενέργεια χρειάστηκε για να φτάσει στο κατάστημα της περιοχής σας.
Συνηθίζουμε να δυσφημίζουμε τις βιομηχανίες εμφιαλώσεως νερού ως ένα παράδειγμα σπατάλης επειδή χρειάζονται εκατομμύρια γαλόνια πετρελαίου για την παραγωγή και τη μεταφορά αυτών των μπουκαλιών. Ωστόσο, σύμφωνα με την Beverage Marketing Corp., αγοράζουμε την ίδια σχεδόν ποσότητα νερού, ήτοι 8 δισεκατομμύρια γαλόνια ετησίως, ως συστατικό σε καθαρισμό παραδόσεις μας των προμηθειών μας σε είδη καθαρισμού σπιτιού και προσωπικής φροντίδας.
Το νερό είναι το κύριο συστατικό στα περισσότερα αγαθά που έχουμε στο σπίτι μας και αγοράζουμε από το σούπερ μάρκετ. Όλα απορρυπαντικά γενικής χρήσης αποτελούνται κατά 95% από νερό. Τα σαμπουάν από 70 έως 80%. Οι κρέμες και οι λοσιόν περιέχουν νερό κατά 50%. Ενώ οι χυμοί και τα αναψυκτικά είναι κατά το 90 έως 99% νερό. Όλο αυτό το νερό έχει ένα κόστος.
Μειώνοντας τις εκπομπές
Στα προϊόντα καθαρισμού και μόνο, μειώνοντας την ποσότητα νερού κατά μόλις 25%, εξοικονομούμε για τις εταιρείες 200 εκατ. δολάρια σε κόστος μεταφοράς ετησίως και, μέσω αυτού του περιορισμού της κατανάλωσης καυσίμων, απαλλάσσουμε την ατμόσφαιρα από 635 εκατ. κιλά CO2. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις μας, αυτό θα μείωνε τις εκπομπές στην ατμόσφαιρα κατά ποσότητα αντίστοιχη με αυτή που θα προέκυπτε αν αντικαθιστούσαμε κάθε νέο Hummer που έχει αγοραστεί στις ΗΠΑ από το 2006 με ένα Prius.
Δυστυχώς, οι αντιλήψεις των καταναλωτών έχουν αποτρέψει τη διάδοση των συμπυκνωμένων προϊόντων σε αντικατάσταση των έτοιμων προς χρήση αντικαταστατών τους. Τα συμπυκνωμένα προϊόντα έχουν τη φήμη ότι είναι προκαλούν ακαταστασία, απαιτούν παραπάνω ενέργεια, είναι χαμηλού προϋπολογισμού και απλά είναι παλιομοδίτικα. Ως εκ τούτου, κανείς δεν είχε τη διάθεση να επιχειρήσει ή να επενδύσει στη βελτίωσή τους.
Η Arm & Hammer δοκίμασε να τα συμπυκνωμένα προϊόντα το 2008 με τη σειρά Essentials, η οποία όμως εξαφανίστηκε αθόρυβα από την αγορά μετά από ένα χρόνο. Η Arm & Hammer ζητούσε από τους καταναλωτές να αγοράσουν ένα συνηθισμένο μπουκάλι ψεκασμού και μετά να ξαναγεμίζουν το μπουκάλι αυτό με υγρό αντικατάστασης, μία διαδικασία όμως που προκαλούσε ακαταστασία και ήταν δύσκολη. Σε μία αγορά όπου οι εμπορικές μάρκες έχουν σκληρό ανταγωνισμό μεταξύ τους σε θέματα ευκολίας και τιμής, η πρόταση της Arm & Hammer ήταν ένα λάθος.
Χωρίς καθόλου νερό
Σήμερα, τα συμπυκνωμένα προϊόντα είναι έτοιμα να ξαναγεννηθούν. Μηχανικοί, επιστήμονες και σχεδιαστές αναμορφώνουν τα συμπυκνωμένα είδη για τον 21ο αιώνα, εστιάζοντας στα νέα οφέλη που μπορούν να προσφέρουν στους καταναλωτές τα είδη που δεν περιέχουν νερό. Πώς φαίνεται στον καταναλωτή αυτή η νέα εμπειρία; Σίγουρα δεν είναι το ίδιο εύκολο όπως με τον παλιό καλό συμπυκνωμένο χυμό.
Η εταιρεία Replenish Bottling, στο Δυτικό Χόλιγουντ της Καλιφόρνια, έχει καταφέρει να ενσωματώσει το σύστημα επαναπλήρωσης στο σχεδιασμό του ίδιου του μπουκαλιού. Με τον τρόπο αυτό, η εταιρεία γλιτώνει από τη ρίψη της άδειας φιάλης στο περιβάλλον, ενώ κάνει την επαναπλήρωσή της να φαίνεται εύκολη υπόθεση, ίσως ακόμα και διασκεδαστική. Το νέο άνυδρο σαμπουάν Suave είναι ένα αντισυμβατικό παράδειγμα. Δεν είναι συμπυκνωμένο με την παραδοσιακή έννοια του όρου, αλλά αντιμετωπίζει το πρόβλημα του νερού με ένα νέο τρόπο.
Πέραν της ελαχιστοποίησης της ποσότητας του νερού στο ίδιο το προϊόν, το άνυδρο σαμπουάν μειώνει και την ποσότητα του νερού που απαιτείται κατά τη διαδικασία του λουσίματος. Προσφέρει τη δυνατότητα για γρήγορο λούσιμο χωρίς να χρειάζεται κάποιος να μπει ολόκληρος στο ντουζ. Αυτό σημαίνει εξοικονόμηση νερού, ενέργειας και χρόνου για ανθρώπους που λούζονται συχνά για να κάνουν το απαραίτητο styling στα μαλλιά τους.
Στην αρχή η διαμόρφωση νέων προϊόντων θα έχει ένα αυξημένο κόστος για τις επιχειρήσεις. Οι μορφές σκόνης, τζελ ή δισκίων απαιτούν ακριβείς αναλογίες διαφορετικών συστατικών προκειμένου είτε να διαλύονται αμέσως ή να μην διαλύονται ή να μη σβολιάζουν. Τα συμπυκνωμένα προϊόντα ενδεχομένως να απαιτούν περισσότερη ενέργεια για την παραγωγή τους. Οι χυμοί, οι οποίοι από τη φύση τους έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε νερό, είναι το τέλειο παράδειγμα αυτού που λέμε. Απαιτούν επιπλέον ενέργεια προκειμένου να αφαιρεθεί το νερό από τη σύστασή τους και να λάβουν συμπυκνωμένη μορφή.
Το παράδειγμα του «Tang»
Η μεγαλύτερη πρόκληση για τις επιχειρήσεις, που επιχειρούν την παραγωγή προϊόντων συμπυκνωμένης μορφής, συνίσταται στον έλεγχο των βασικών συστατικών. Τα συμπυκνωμένα είδη απαιτούν κάποια μορφή αυτο-συναρμολόγησης. Αυτό σημαίνει ότι οι επιχειρήσεις πρέπει να μεταφέρουν τον έλεγχο της παραγωγής, της συσκευασίας, ακόμη και του εμπορικού σήματος –των θεμέλιων λίθων δηλαδή κάθε προϊόντος κατανάλωσης – στα χέρια του χρήστη του προϊόντος. Εάν δεν γίνει σωστά μπορεί να σας στοιχίσει αυτό που κάνει το προϊόν σας ξεχωριστό.
Αυτό συνέβη στο «Tang» της Kraft στη Νότια Αμερική, όπου το αφέψημα είναι δημοφιλές και θεωρείται ότι έχει την ίδια θρεπτική αξία με έναν φυσικό χυμό. Πρόσφατα η Kraft παρατήρησε ότι οι τοπικοί προμηθευτές υποκαθιστούσαν το προϊόν με ένα χαμηλότερου κόστους μείγμα χυμού και το πρόσφεραν ως "Tang." Τα δύο προϊόντα φαίνονταν πανομοιότυπα και είχαν την ίδια γεύση. Αφού δεν υπήρχε πλέον τίποτα να το διακρίνει από τα φθηνότερα ανταγωνιστικά προϊόντα, το Tang δεν δικαιολογούσε την υψηλότερη τιμή του.
Των Kristin Heist και Heather Reavey
Κάντε μία βόλτα στους διαδρόμους του σουπερμάρκετ της γειτονιάς σας και παρατηρείστε όλα αυτά τα ράφια που περιλαμβάνουν υγρά προϊόντα - όχι μόνο τα ποτά, αλλά όλα τα τρόφιμα, τα απορρυπαντικά και τα είδη προσωπικής φροντίδας που περιέχουν υγρό στοιχείο. Σκεφτείτε τώρα πόσο ζυγίζει αυτό το υγρό, από πού προήλθε και πόση ενέργεια χρειάστηκε για να φτάσει στο κατάστημα της περιοχής σας.
Συνηθίζουμε να δυσφημίζουμε τις βιομηχανίες εμφιαλώσεως νερού ως ένα παράδειγμα σπατάλης επειδή χρειάζονται εκατομμύρια γαλόνια πετρελαίου για την παραγωγή και τη μεταφορά αυτών των μπουκαλιών. Ωστόσο, σύμφωνα με την Beverage Marketing Corp., αγοράζουμε την ίδια σχεδόν ποσότητα νερού, ήτοι 8 δισεκατομμύρια γαλόνια ετησίως, ως συστατικό σε καθαρισμό παραδόσεις μας των προμηθειών μας σε είδη καθαρισμού σπιτιού και προσωπικής φροντίδας.
Το νερό είναι το κύριο συστατικό στα περισσότερα αγαθά που έχουμε στο σπίτι μας και αγοράζουμε από το σούπερ μάρκετ. Όλα απορρυπαντικά γενικής χρήσης αποτελούνται κατά 95% από νερό. Τα σαμπουάν από 70 έως 80%. Οι κρέμες και οι λοσιόν περιέχουν νερό κατά 50%. Ενώ οι χυμοί και τα αναψυκτικά είναι κατά το 90 έως 99% νερό. Όλο αυτό το νερό έχει ένα κόστος.
Μειώνοντας τις εκπομπές
Στα προϊόντα καθαρισμού και μόνο, μειώνοντας την ποσότητα νερού κατά μόλις 25%, εξοικονομούμε για τις εταιρείες 200 εκατ. δολάρια σε κόστος μεταφοράς ετησίως και, μέσω αυτού του περιορισμού της κατανάλωσης καυσίμων, απαλλάσσουμε την ατμόσφαιρα από 635 εκατ. κιλά CO2. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις μας, αυτό θα μείωνε τις εκπομπές στην ατμόσφαιρα κατά ποσότητα αντίστοιχη με αυτή που θα προέκυπτε αν αντικαθιστούσαμε κάθε νέο Hummer που έχει αγοραστεί στις ΗΠΑ από το 2006 με ένα Prius.
Δυστυχώς, οι αντιλήψεις των καταναλωτών έχουν αποτρέψει τη διάδοση των συμπυκνωμένων προϊόντων σε αντικατάσταση των έτοιμων προς χρήση αντικαταστατών τους. Τα συμπυκνωμένα προϊόντα έχουν τη φήμη ότι είναι προκαλούν ακαταστασία, απαιτούν παραπάνω ενέργεια, είναι χαμηλού προϋπολογισμού και απλά είναι παλιομοδίτικα. Ως εκ τούτου, κανείς δεν είχε τη διάθεση να επιχειρήσει ή να επενδύσει στη βελτίωσή τους.
Η Arm & Hammer δοκίμασε να τα συμπυκνωμένα προϊόντα το 2008 με τη σειρά Essentials, η οποία όμως εξαφανίστηκε αθόρυβα από την αγορά μετά από ένα χρόνο. Η Arm & Hammer ζητούσε από τους καταναλωτές να αγοράσουν ένα συνηθισμένο μπουκάλι ψεκασμού και μετά να ξαναγεμίζουν το μπουκάλι αυτό με υγρό αντικατάστασης, μία διαδικασία όμως που προκαλούσε ακαταστασία και ήταν δύσκολη. Σε μία αγορά όπου οι εμπορικές μάρκες έχουν σκληρό ανταγωνισμό μεταξύ τους σε θέματα ευκολίας και τιμής, η πρόταση της Arm & Hammer ήταν ένα λάθος.
Χωρίς καθόλου νερό
Σήμερα, τα συμπυκνωμένα προϊόντα είναι έτοιμα να ξαναγεννηθούν. Μηχανικοί, επιστήμονες και σχεδιαστές αναμορφώνουν τα συμπυκνωμένα είδη για τον 21ο αιώνα, εστιάζοντας στα νέα οφέλη που μπορούν να προσφέρουν στους καταναλωτές τα είδη που δεν περιέχουν νερό. Πώς φαίνεται στον καταναλωτή αυτή η νέα εμπειρία; Σίγουρα δεν είναι το ίδιο εύκολο όπως με τον παλιό καλό συμπυκνωμένο χυμό.
Η εταιρεία Replenish Bottling, στο Δυτικό Χόλιγουντ της Καλιφόρνια, έχει καταφέρει να ενσωματώσει το σύστημα επαναπλήρωσης στο σχεδιασμό του ίδιου του μπουκαλιού. Με τον τρόπο αυτό, η εταιρεία γλιτώνει από τη ρίψη της άδειας φιάλης στο περιβάλλον, ενώ κάνει την επαναπλήρωσή της να φαίνεται εύκολη υπόθεση, ίσως ακόμα και διασκεδαστική. Το νέο άνυδρο σαμπουάν Suave είναι ένα αντισυμβατικό παράδειγμα. Δεν είναι συμπυκνωμένο με την παραδοσιακή έννοια του όρου, αλλά αντιμετωπίζει το πρόβλημα του νερού με ένα νέο τρόπο.
Πέραν της ελαχιστοποίησης της ποσότητας του νερού στο ίδιο το προϊόν, το άνυδρο σαμπουάν μειώνει και την ποσότητα του νερού που απαιτείται κατά τη διαδικασία του λουσίματος. Προσφέρει τη δυνατότητα για γρήγορο λούσιμο χωρίς να χρειάζεται κάποιος να μπει ολόκληρος στο ντουζ. Αυτό σημαίνει εξοικονόμηση νερού, ενέργειας και χρόνου για ανθρώπους που λούζονται συχνά για να κάνουν το απαραίτητο styling στα μαλλιά τους.
Στην αρχή η διαμόρφωση νέων προϊόντων θα έχει ένα αυξημένο κόστος για τις επιχειρήσεις. Οι μορφές σκόνης, τζελ ή δισκίων απαιτούν ακριβείς αναλογίες διαφορετικών συστατικών προκειμένου είτε να διαλύονται αμέσως ή να μην διαλύονται ή να μη σβολιάζουν. Τα συμπυκνωμένα προϊόντα ενδεχομένως να απαιτούν περισσότερη ενέργεια για την παραγωγή τους. Οι χυμοί, οι οποίοι από τη φύση τους έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε νερό, είναι το τέλειο παράδειγμα αυτού που λέμε. Απαιτούν επιπλέον ενέργεια προκειμένου να αφαιρεθεί το νερό από τη σύστασή τους και να λάβουν συμπυκνωμένη μορφή.
Το παράδειγμα του «Tang»
Η μεγαλύτερη πρόκληση για τις επιχειρήσεις, που επιχειρούν την παραγωγή προϊόντων συμπυκνωμένης μορφής, συνίσταται στον έλεγχο των βασικών συστατικών. Τα συμπυκνωμένα είδη απαιτούν κάποια μορφή αυτο-συναρμολόγησης. Αυτό σημαίνει ότι οι επιχειρήσεις πρέπει να μεταφέρουν τον έλεγχο της παραγωγής, της συσκευασίας, ακόμη και του εμπορικού σήματος –των θεμέλιων λίθων δηλαδή κάθε προϊόντος κατανάλωσης – στα χέρια του χρήστη του προϊόντος. Εάν δεν γίνει σωστά μπορεί να σας στοιχίσει αυτό που κάνει το προϊόν σας ξεχωριστό.
Αυτό συνέβη στο «Tang» της Kraft στη Νότια Αμερική, όπου το αφέψημα είναι δημοφιλές και θεωρείται ότι έχει την ίδια θρεπτική αξία με έναν φυσικό χυμό. Πρόσφατα η Kraft παρατήρησε ότι οι τοπικοί προμηθευτές υποκαθιστούσαν το προϊόν με ένα χαμηλότερου κόστους μείγμα χυμού και το πρόσφεραν ως "Tang." Τα δύο προϊόντα φαίνονταν πανομοιότυπα και είχαν την ίδια γεύση. Αφού δεν υπήρχε πλέον τίποτα να το διακρίνει από τα φθηνότερα ανταγωνιστικά προϊόντα, το Tang δεν δικαιολογούσε την υψηλότερη τιμή του.
Για να λύσει το πρόβλημα, η Kraft παρήγαγε ένα μοναδικό σκεύασμα που έμοιαζε και μύριζε περισσότερο σαν φυσικός χυμός. Η ομάδα έρευνας και ανάπτυξης πρόσθεσε αφρό και πολτό φρούτων που έκανε το Tang να μοιάζει με κανάτα που περιέχει φρέσκο χυμό από στυμμένα φρούτα. Επίσης, παρενέβη σε επίπεδο γεύσης, προσφέροντας μια αυθεντική γευστική αίσθηση τοπικών φρούτων. Το νέο Tang γνώρισε τεράστια επιτυχία στη Βραζιλία.
Οι εταιρείες πρέπει να εστιάζουν σε αυτό που πραγματικά προσφέρει αξία στους καταναλωτές και να σχεδιάζουν ένα προϊόν που παραχωρεί το όφελος αυτό. Πρέπει να κάνουν ένα βήμα πιο πέρα από τις παραδοσιακές σκόνες και τα περίεργα σκευάσματα του χθες και να φανταστούν μια νέα, απολαυστική εμπειρία που θα υπερέχει έναντι των προϊόντων που κυκλοφορούν ήδη στην αγορά. Κοιτώντας μπροστά, τα συμπυκνωμένα προϊόντα του μέλλοντος υπόσχονται μια τριπλή νίκη για τις επιχειρήσεις, για το περιβάλλον και για τους καταναλωτές.
Οι Kristin Heist and Heather Reavey είναι στελέχη στρατηγικού σχεδιασμού στην Continuum, μία διεθνή εταιρεία συμβούλων καινοτομίας και μελετών.
Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου 2011
OTA-Μισθοί
Εν όψει των ρυθμίσεων του νέου βαθμολογίου - μισθολογίου ζητήθηκαν για πρώτη φορά από τους Δήμους και συγκεντρώθηκαν στοιχεία για το κόστος μισθοδοσίας του τακτικού προσωπικού (μόνιμοι υπάλληλοι και αορίστου χρόνου) των δημοτικών επιχειρήσεων.
Στα επανειλημμένα έγγραφα του υπουργείου ανταποκρίθηκαν μέχρι σήμερα 230 από τους 325 Δήμους. Από τους 230 Δήμους που ανταποκρίθηκαν, οι 12 δεν διέθεταν δημοτικές επιχειρήσεις το έτος 2010 και οι 9 είχαν επιχειρήσεις χωρίς τακτικό προσωπικό. Επίσης απ΄αυτούς οι 44 Δήμοι δεν έστειλαν τα απαιτούμενα στοιχεία σύμφωνα με το υπόδειγμα της εγκυκλίου.
Από το ασφαλές δείγμα (άνω του 50%) προκύπτουν τα εξής στοιχεία σχετικά με τις ετήσιες ακαθάριστες αποδοχές των υπαλλήλων των δημοτικών επιχειρήσεων:
α) Άνω του 60% των υπαλλήλων του κλάδου Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης (ΠΕ) των δημοτικών επιχειρήσεων έχει ετήσιες αποδοχές μεγαλύτερες από τον αντίστοιχο μέσο όρο των δημοσίων υπαλλήλων ΠΕ.
β) άνω του 53% των υπαλλήλων του κλάδου Τεχνολογικής Εκπαίδευσης (ΤΕ) των δημοτικών επιχειρήσεων έχει ετήσιες αποδοχές μεγαλύτερες από τον αντίστοιχο μέσο όρο των δημοσίων υπαλλήλων ΤΕ.
γ) Άνω του 55% των υπαλλήλων του κλάδου Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (ΔΕ) των δημοτικών επιχειρήσεων έχει ετήσιες αποδοχές μεγαλύτερες από τον αντίστοιχο μέσο όρο των δημοσίων υπαλλήλων ΔΕ.
δ) Άνω του 62% των υπαλλήλων του κλάδου Υποχρεωτικής Εκπαίδευσης (ΥΕ) των δημοτικών επιχειρήσεων έχει ετήσιες αποδοχές μεγαλύτερες από τον αντίστοιχο μέσο όρο των δημοσίων υπαλλήλων ΥΕ.
Επίσης, παρατηρούνται πολλές ατομικές περιπτώσεις υπερβολικά υψηλών ετήσιων αποδοχών και μάλιστα σε Δήμους με κακό δείκτη οικονομικής κατάστασης.
Σύμφωνα με το υπουργείο Εσωτερικών , οι Δήμοι που δεν έστειλαν στοιχεία είναι :
Αγίου Ευστρατίου, Αγίων Αναργύρων - Καματερού, Αγράφων, Άκτιου-Βόνιτσας, Αλμυρού, Αμάριου, Αμοργού, Αμφίκλειας-Ελάτειας, Ανδραβίδας-Κυλλήνης, Ανδρίτσαινας - Κρεστένων, Άνδρου, Αντιπάρου, Αργιθέας, Αριστοτέλη, Αρριανών, Αρταίων, Βέλου-Βόχας, Βισαλτίας, Βορείων Τζουμέρκων, Βριλησσίων, Γαλατσίου, Γαύδου, Γεωργίου Καραϊσκάκη, Γορτυνίας, Δέλτα, Δελφών, Διονύσου, Διστόμου-Αράχοβας-Αντίκυρας, Δυτικής Αχαΐας, Ελευσίνας, Εορδαίας, Ερυμάνθου, Ευρώτα, Ζαγοράς-Μουρεσίου, Ζωγράφου, Θάσου, Θερμαϊκού, Θέρμου, Ιάσμου, Ιητών, Ιθάκης, Ιστιαίας-Αιδηψού, Καισαριανής, Καντάνου-Σέλινου, Καρπενησίου, Κερατσινίου-Δραπετσώνας, Κηφισιάς, Κιμώλου, Κόνιτσας, Κορυδαλλού, Κύμης-Αλιβερίου, Κω, Λυκόβρυσης-Πεύκης, Μαντουδίου-Λίμνης-Αγίας Άννας, Μεγίστης, Μετσόβου, Μυκόνου, Νάξου & Μικρών Κυκλάδων, Ναυπλιέων, Νέας Σμύρνης, Νέστου, Νικολάου Σκουφά, Νότιας Κυνουρίας, Νοτίου Πηλίου, Παλαιού Φαλήρου, Παλλήνης, Παξών, Παπάγου-Χολαργού, Πάργας, Περάματος, Περιστερίου, Πύλης, Πύργου, Πωγωνίου, Ραφήνας-Πικερμίου, Ρήγα Φερραίου, Σαλαμίνας, Σερβίων-Βελβεντού, Σερίφου, Σίφνου, Σκιάθου, Σκύρου, Στυλίδας, Σύμης, Τανάγρας, Τρικκαίων, Φαρκαδόνας, Φιλαδελφείας-Χαλκηδόνος, Φλώρινας, Φυλής, Χαλκηδόνος, Χάλκης, Χίου, Ωραιοκάστρου, Ωρωπού.
Τα συγκεντρωθέντα στοιχεία θα διαβιβαστούν στο υπουργείο Οικονομικών και στο υπουργείο Εσωτερικών, με το οποίο θα υπάρξει και συνεννόηση για το θέμα των Δήμων που δεν απέστειλαν.
Πέμπτη 1 Σεπτεμβρίου 2011
Τρίτη 30 Αυγούστου 2011
Με κομμένη την ανάσα!
Με μεγάλο ενδιαφέρον παρακολουθεί ο φίλαθλος κόσμος της χώρας την κωλοκατάσταση που διαμορφώνεται και πάλι τα τελευταία 24ωρα στο ελληνικό ποδόσφαιρο!
Τρίτη 9 Αυγούστου 2011
Αφήστε τον Έλληνα επιτέλους να δουλέψει
Του Αγη Βερούτη
Στα τριάντα χρόνια που πέρασαν από την έναρξη της εξουσίας των σοσιαληστών, ή την έναρξη της “κατά Πάγκαλο” Δημοκρατίας, η οικονομία μας έχει εκφυλιστεί και μαζί της και η κοινωνία μας. Το 1981 η βιομηχανία της Ελλάδας συμμετείχε με 23% μερίδιο στο Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν (σήμερα έχει αποδεκατιστεί στo 13%), ενώ το Ισοζύγιο Τρεχουσών Συναλλαγών του 1981 ήταν θετικό. Η σημασία του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών για μια οικονομία συνοψίζεται σε μια λέξη: Ανταγωνιστικότητα.
Ας δούμε πρώτα όμως λίγο τα μακροοικονομικά με απλά Ελληνικά, γιατί πολλή συζήτηση γίνεται τελευταία ως τα μακροοικονομικά να αποτελούσαν αποκρυφιστική τέχνη για ολίγους.
Το περίφημο Πρωτογενές Πλεόνασμα που πολλοί κόπτονται ότι θα λύσει τα προβλήματα της οικονομίας μας δεν είναι τίποτε άλλο από το συμμάζεμα του κράτους έτσι ώστε τα έξοδά του χωρίς τους τόκους των δανείων που τρέχουν, να είναι λιγότερα από τα έσοδά του. Απλή αριθμητική δείχνει πως αυτό θα είναι ένα ακόμα αδιέξοδο στην πραγματική οικονομία, μιας και ασχολείται μόνο με το κράτος και όχι με τη συνολική οικονομία της Χώρας.
Τι σημαίνει το να επικεντρώσουμε επί πραγματικού μόνον στο Πρωτογενές Πλεόνασμα χωρίς να αυξήσουμε την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας: μείωση των εξόδων με ταυτόχρονη αύξηση των εσόδων του κράτους από φόρους.
Πρώτον, εύκολα και γρήγορα πέφτει το ψαλίδι στις κρατικές επενδύσεις (δρόμοι, σχολεία, οπλικά συστήματα), μετά έρχεται η μείωση στη μισθοδοσία δημοσίων υπαλλήλων με το ενιαίο μισθολόγιο και ελάχιστες απολύσεις που ίσως γίνουν, και κατόπιν μείωση των συντάξεων με ελάττωση των μεγάλων συντάξεων και των επικουρικών συν κατάργηση όσων συντάξεων αποδίδονται αχρεωστήτως όπως π.χ. ψευδοαναπήρων και νεκρών. Άντε και λίγο μείωση των δαπανών υγείας που πληρώνουμε τα αναλώσιμα των νοσοκομείων 5 φορές πάνω από το κανονικό, άντε και λίγο συμμάζεμα στους δήμους που είχαν ξεφύγει τελείως με τις υπερτιμολογήσεις και τα εικονικά έργα, και κόψιμο των κοινωνικών επιδομάτων όπως π.χ. σε πολύτεκνους που έχουν το υψηλό εισόδημα άνω των 700 ευρώ το μήνα, και ψιλοσυμμαζευτήκαμε στα έξοδα σαν κρατική μηχανή. Προσοχή όμως, δεν εξορθολογίσαμε πού ξοδεύουμε τους φόρους μας και τί παίρνουμε πίσω σαν φορολογούμενοι για αυτούς, απλά μειώνουμε αδιακρίτως τα έξοδα όπου μπορούμε.
Στο μεταξύ, χωρίς ριζική μεταβολή του μηχανισμού συλλογής των φόρων, η αύξηση των κρατικών εσόδων προέρχεται από τις γνωστές πηγές που δεν μπορούν παρά να αποδώσουν τους φόρους, όσο υπερβολικοί ή άδικοι και αν είναι: έμμεσοι φόροι όπως παράλογα υψηλός ΦΠΑ στα πάντα-όλα και ειδικοί φόροι κατανάλωσης σε καύσιμα, τσιγάρα και ποτά, τέλη κυκλοφορίας σε αυτοκίνητα (όσα δεν παραδώσουν πινακίδες), τέλη στα κινητά τηλέφωνα και ΦΠΑ επί αυτών, και φυσικά φόροι στα ακίνητα είτε απευθείας, είτε μέσω του λογαριασμού της ΔΕΗ, και τέλος φόροι στους μισθωτούς και τις επιχειρήσεις και όσο αντέξουν. Αφήνω απέξω το φόρο σε συντάξεις, διότι αυτός είναι παρακρατούμενος από το κράτος, οπότε είναι μάλλον μείωση εξόδων παρά αύξηση εσόδων.
Προσθέτουμε σε αυτά και 2-3 περαιώσεις προηγούμενων χρήσεων (στυλ πληρώνεις ειδεμή ερχόμαστε και σου βγάζουμε διπλάσια πρόστιμα), 2-3 ρυθμίσεις ημιυπαιθρίων και αυθαιρέτων, και τον ισοσκελίσαμε τον προϋπολογισμό πατριώτες! Έσοδα Ελληνικού Δημοσίου ίσον Δαπάνες!
Μετά από τα παραπάνω φυσικά η οικονομία θα είναι σε κατάσταση σοκ, θα ψυχορραγεί ο ιδιωτικός τομέας και το ΑΕΠ θα έχει μειωθεί σημαντικά. Το ίδιο θα μειωθεί και το καθαρό εισόδημα όλων πλην φοροφυγάδων, ενώ το έλλειμμα πλέον θα περιορίζεται στο ύψος των τόκων του συνολικού χρέους που θα έχει φτάσει ως τότε στα 400 δισ. ευρώ. Ακόμη και αν το μέσο επιτόκιο έχει μειωθεί στο 3,5% (απίθανο ειδικά με την αύξηση των spreads σε Ισπανία και Ιταλία) εμείς στην Ελλάδα του Πρωτογενούς Πλεονάσματος θα έχουμε ετήσιο έλλειμμα 14 δισ. ευρώ, ενώ το μέγεθος της οικονομίας μας ίσως έχει πέσει στα 200 δισ. ευρώ, δίνοντας και πάλι όμως 7% έλλειμμα, ακόμη και αν όλο θα είναι από τους τόκους που θα οφείλουμε.
Φυσικά χωρίς τις απαραίτητες ενέργειες για την πάταξη της διαφθοράς στο δημόσιο (όπως δεν έχουμε δει καμία τέτοια ενέργεια να γίνεται εδώ και δυο χρόνια από την κυβέρνηση, αλλά ούτε και από την προηγούμενη που θα επανίδρυε το κράτος), ο απλός Έλληνας της μεσαίας τάξης θα βελάξει σε τέσσερις γλώσσες από τα πρόστιμα, τις τακτοποιήσεις και τις περαιώσεις, τα καρεκλοκενταυρόσημα και τα φακελάκια στους γιατρούς για να μη πεθάνει σαν το σκυλί στο αμπέλι και να λάβει τελικά τις υπηρεσίες υγείας που έχει ήδη χρυσοπληρώσει με τους φόρους και τις εισφορές του, ή από τα φακελάκια σε παντοιοτρόπως δημοσίους λειτουργούς για να μπορεί να συνεχίζει να υπάρχει ως Έλληνας.
Νομοτελειακά κανένας λογικός ιδιώτης δανειστής δεν θα διακινδυνεύσει να μας δανείσει σε αυτή την κατάσταση. Όταν η Ευρώπη βαρεθεί τις λαμογιές μας και διακόψει τη χρηματοδότηση των "μη πρωτογενών" πλέον ελλειμμάτων μας, η χώρα πιθανότατα θα πραγματοποιήσει στάση πληρωμών προς τους δανειστές της, και θα βυθιστεί στο σκοτάδι, ο Λαός στην εξαθλίωση και την πείνα, και πιθανόν τον εμφύλιο ανάμεσα στους προνομιούχους που τους θρέφει η κοινωνία, και τα υποζύγια που απομυζώνται. Τα previews τα είδαμε στο Σύνταγμα στις 29 Ιουνίου. Αυτά λοιπόν περί του παραμυθιού της δήθεν λύσης του Πρωτογενούς Πλεονάσματος από το σωτήριο έτος 2014.
Ας δούμε τώρα ένα άλλο μακροοικονομικό μέγεθος που είναι πραγματικά σημαντικό για την οικονομία, το Ισοζύγιο Πληρωμών, που καθορίζει τις ανάγκες μιας οικονομίας σε εξωτερικό δανεισμό.
Μπορεί δηλαδή το κράτος να έχει έλλειμμα (πρωτογενές ή μη), αλλά η χώρα να παράγει πλούτο, οπότε να μπορεί να καλύψει τις ανάγκες του ελλειμματικού ή σπάταλου κρατικού μηχανισμού με εσωτερικό δανεισμό, όπως εδώ και πολλά χρόνια συμβαίνει στην Ιαπωνία χωρίς να ανοίγει μύτη. Αντίθετα, αν ένα κράτος έχει μηδενικό έλλειμμα ή ακόμα και Πρωτογενές Πλεόνασμα, αλλά η χώρα έχει αρνητικό Ισοζύγιο Πληρωμών, τότε το βιοτικό επίπεδο των κατοίκων της δεν είναι βιώσιμο, και θα στηρίζεται προσωρινά σε αύξηση του ιδιωτικού χρέους μέχρι να επανέλθει σε τροχιά ανάπτυξης η οικονομία, ή να καταρρεύσει με κατακόρυφη μείωση του βιοτικού επιπέδου των πολιτών της.
Το Ισοζύγιο Πληρωμώναποτελείται από: α) το Ισοζύγιο Τρεχουσών Συναλλαγών, β) τοΙσοζύγιο Κεφαλαιακών Μεταβιβάσεων και γ) τοΙσοζύγιο Χρηματοοικονομικών Συναλλαγών. Το Ισοζύγιο Πληρωμών αφορά τον ειδικό λογαριασμό στον οποίο καταγράφονται το ύψος και η εξελικτική πορεία όλων των οικονομικών συναλλαγών που εκτελεί η χώρα μας με άλλες χώρες του κόσμου.
Σε αυτό καταγράφεται η εισροή και εκροή κεφαλαίων (εισπράξεων και πληρωμών σε συνάλλαγμα) από και προς τη χώρα μας. Το Ισοζύγιο Πληρωμών έχει ιδιαίτερη σημασία για την συνολική οικονομία μιας χώρας καθώς κάθε μια συναλλαγή που αυτό εμπεριέχει επηρεάζει τη διαμόρφωση μεγεθών όπως του εθνικού εισοδήματος (σύνολο, όχι μόνο του κρατικού μηχανισμού) και της εθνικής δαπάνης, ενώ παράλληλα απεικονίζει τη διεθνή οικονομική θέση της χώρας μας. Επειδή όμως το Ισοζύγιο Πληρωμών εμπεριέχει χρηματοοικονομικές και κεφαλαιακές συναλλαγές (όπως π.χ. τη λανθασμένη πώληση ενός κοινωφελούς δικτύου ύδρευσης, ηλεκτροδότησης ή τηλεπικοινωνιών σε κάποιον ιδιώτη που θα το ξεζουμίσει και μετά θα το παρατήσει χωρίς να κάνει στο μεταξύ τις απαραίτητες επενδύσεις εκσυγχρονισμού του), που μπορεί να χαρακτηρίζονται από μοναδικότητα ή μεγάλη μεταβλητότητα από χρόνο σε χρόνο, το Ισοζύγιο Πληρωμών αντικατοπτρίζει την εικόνα της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας με κάποια στρέβλωση.
Όμως το Ισοζύγιο Τρεχουσών Συναλλαγών που εμπεριέχεται στο Ισοζύγιο Πληρωμών είναι μια ποσότητα που πραγματικά δείχνει αν μια οικονομία παράγει πλούτο ή φτώχεια.
Το Ισοζύγιο Τρεχουσών Συναλλαγών είναι δείκτης ευρωστίας μιας οικονομίας, καθώς απεικονίζει τη διαφορά ανάμεσα στις παραγωγικές εξαγωγές μιας χώρας και τις εισαγωγές της.
Με απλά λόγια αν μια χώρα είναι “ανταγωνιστική” τότε εξάγει περισσότερα από όσα εισάγει, και έχει θετικό Ισοζύγιο Τρεχουσών Συναλλαγών, ανεξάρτητα αν μετά επενδύει αυτά τα χρήματα σε οικονομίες άλλων χωρών, όπως πχ κάνει η Κίνα και η Γερμανία. Το ισοζύγιο αυτό απεικονίζει το θετικό ή αρνητικό αποτέλεσμα στο άθροισμα από α) το Εμπορικό Ισοζύγιο (εισαγωγή ή εξαγωγή σε πρώτες ύλες, καύσιμα, εμπορεύματα και πάγια), β) τοΙσοζύγιο Υπηρεσιών (εισαγωγή ή εξαγωγή συναλλάγματος από τουριστικά, ταξιδιωτικά, ναυτιλία και μεταφορικά), γ) το Ισοζύγιο Εισοδημάτων (μισθοί, τόκοι, αμοιβές, μερίσματα), και δ) τοΙσοζύγιο Τρεχουσών Μεταβιβάσεων όπως πχ οι πληρωμές ή εισπράξεις προς και από την Ευρωπαϊκή Ένωση, καθώς και ε) Λοιπούς Τομείς όπως τα μεταναστευτικά εμβάσματα και τις πληρωμές της Γενικής Κυβέρνησης.
Πολύ απλά, αν μια οικονομία είναι ανταγωνιστική, δηλαδή μπορεί να παράγει και να διαθέτει εγκαίρως και αξιόπιστα αγαθά όπως είναι οι πρώτες ύλες, τα προϊόντα, οι υπηρεσίες και η ενέργεια, σε συμφερότερες τιμές (σχέση ποιότητας - τιμής) από ότι άλλες οικονομίες, τότε μπορεί να πουλήσει σε άλλες οικονομίες περισσότερα αγαθά από όσα χρειάζεται να εισάγει. Παράγει δηλαδή πλούτο ή αλλιώς πλεονάσματα που βρίσκουν το δρόμο της προς τους πολίτες της, ανεβάζοντας το βιοτικό τους επίπεδο και αυξάνοντας τις περιουσίες τους.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως οικονομίες που διακατέχονται από παθογένειες όπως τον κρατισμό, τη γραφειοκρατία και τη διαφθορά που αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της δεύτερης, μακροπρόθεσμα παράγουν φτώχεια, δηλαδή έχουν αρνητικό Ισοζύγιο Τρεχουσών Συναλλαγών στο βάθος του χρόνου. Αυτό συμβαίνει διότι οι παθογένειες αυτές αυξάνουν το κόστος παραγωγής και διάθεσης των αγαθών είτε αυξάνοντας το φορολογικό βάρος με πολυδάπανους και πολυάνθρωπους μηχανισμούς κρατικού ελέγχου της παραγωγής, είτε με ανυπέρβλητα εμπόδια και καθυστερήσεις στις παραγωγικές επενδύσεις με αποτέλεσμα την πολύ χαμηλότερη κεφαλαιακή τους απόδοση.
Αν για παράδειγμα το κράτος νομοθετήσει φορολογία στο αγροτικό καύσιμο δεκαπλάσια από όσο της Βραζιλίας (το έκανε), υποχρεώσει στην καταβολή εργοδοτικών εισφορών ίσων με το ημερομίσθιο στους αλλοδαπούς εργάτες που ασχολούνται με την συλλογή και αποθήκευση των πορτοκαλιών (και αυτό το έκανε), υποχρεώσει στην προκαταβολή του ΦΠΑ για τις εξαγωγές (το κάνει) τότε τα πορτοκάλια της Αργολίδας που δεν μπορούν να πωληθούν στην Ελληνική αγορά, θα μείνουν να σαπίζουν στα δέντρα (και αυτό γίνεται), ενώ οι Γερμανοί εταίροι μας θα αγοράζουν τα πορτοκάλια τους και την πορτοκαλάδα τους από τη Βραζιλία, σε τιμή που δεν θα περιέχει τις στρεβλώσεις της Ελληνικής οικονομίας.
Μετά από λίγα χρόνια αυτής της αντιμετώπισης, ο αγρότης που δεν θα λαμβάνει εισόδημα από αυτά θα ξεριζώσει τα δέντρα (ήδη το κάνει) για να πουλήσει ως οικόπεδο τον πορτοκαλαιώνα. Η ζημιά που έχει γίνει είναι πλέον οριστική για την οικονομία, και η επιρροή του στο Ισοζύγιο Τρεχουσών Συναλλαγών πραγματική και μόνιμη. Αν δε, συμβεί και ό,τι συμβαίνει με το καλαμπόκι, που ενώ φυτρώνει παντού εμείς το εισάγουμε, τότε η ζημιά στο Ισοζύγιο Τρεχουσών Συναλλαγών είναι διπλή: μια φορά για όσο δεν εξάγουμε, και άλλη μια για όσο εισάγουμε.
Όταν δηλαδή το κράτος εμπλέκεται σε τέτοιο βαθμό στην παραγωγική διαδικασία, όπου είναι συμφερότερο (είπαμε σχέση ποιότητος - τιμής) να εισάγεις κάτι παρά να το παράγεις, τότε η οικονομία παράγει φτώχεια, εφόσον δεν έχει κάποιο άλλο προϊόν ή υπηρεσία ή πρώτη ύλη που να εξάγει για να υποκαταστήσει τις αξίες των εισαγόμενων.
Αυτή λοιπόν είναι η κρατικίστικη οικονομία που διαμόρφωσαν 30 χρόνια κομματοκρατίας και παρασιτοκρατίας. Το βάρος συντήρησης των παρασίτων κατέστησε τις τιμές των Ελληνικών προϊόντων και υπηρεσιών μη συμφέρουσες. Αν εκεί όπου κάποιος χρειάζεται δέκα ευρώ για να παράξει ένα προϊόν στην Ελλάδα, μπορεί να το εισάγει με κόστος τρία, με τα μεταφορικά μέσα, πόσο ηλίθιος θα πρέπει να είναι για να το "παίξει" παραγωγός;
Όταν μάλιστα έχει αθέμιτο ανταγωνιστή του το ίδιο το κράτος, ποιές είναι οι πιθανότητες να επιβιώσει; Όταν εταιρίες που ανήκουν στο δημόσιο δεν έχουν ποτέ καταθέσει ισολογισμό, ενώ για μια μικρή ΑΕ θέλεις δημοσίευση σε 3 εφημερίδες με κόστος 2000 ευρώ το χρόνο για ρουσφέτι στους εκδότες, και άλλα 1500 ευρώ το χρόνο για παράβολα στη νομαρχία πώς ανταγωνίζεσαι τους ξένους; Όταν τα δημοτικά σου τέλη εμπεριέχουν κόστος συλλογής σκουπιδιών με 300 ευρώ τον τόνο, που η οποιαδήποτε ιδιωτική εταιρία στην Αμερική το κάνει με τελική τιμή στο δήμο τα 50 δολάρια τον τόνο (33 ευρώ δηλαδή) πώς διατηρείς την παραγωγή σου στην Ελλάδα; Πως θα ανταγωνιστεί ο Έλληνας επιχειρηματίας τους ξένους ομόλογούς του, με τις ασφαλιστικές εισφορές για το προσωπικό που απασχολεί στην επιχείρησή του να είναι οι υψηλότερες στην υφήλιο, και ταυτόχρονα ένα κράτος διεφθαρμένο, δυσκίνητο και πανάκριβο; Ε, λοιπόν δεν θα το κάνει απλά διότι δεν μπορεί!
Όταν η Ελληνική αυτοκινητιστική βιομηχανία έκανε τα πρώτα της δειλά βήματα τη δεκαετία του ‘80, βρήκε απέναντι της τους κρατικούς λειτουργούς που είχανε πιθανόν συμφέροντα κοινά με τους εισαγωγείς, με αποτέλεσμα την καταβαράθρωσή της. Οι τουριστικές επενδύσεις αντιμετωπίζουν τον ΓΟΚ της διαφθοράς. Οι αγροτική παραγωγή δήθεν επιδοτείται για να παράγει άχρηστα ή απούλητα προϊόντα επειδή το λέει η ΕΕ, ενώ οι παραδοσιακοί καρποί της Ελληνικής γης βαρύνονται με εξοντωτική αύξηση του κόστους παραγωγής για τη συντήρηση ατέρμονων και αναποτελεσματικών αντιπαραγωγικών κρατικών μηχανισμών που εμποδίζουν την εξαγωγή τους.
Όλες αυτές οι καταστροφικές παρεμβάσεις του κρατισμού στην παραγωγική οικονομία ίσως έφτασαν στον κολοφώνα τους με την ουσιαστική απαγόρευση της βιομηχανικής και βιοτεχνικής παραγωγής στο λεκανοπέδιο Αττικής από το 1986. Εκεί δηλαδή που βρίσκεται σχεδόν το 45% του Ελληνικού πληθυσμού υπάρχει ακόμα ένας ηλίθιος νόμος που απαγορεύει την παραγωγή. Ο ίδιος νόμος που καταδικάζει στην ανεργία εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες που θα μπορούσαν να απασχολούνται στην βιομηχανική και την βιοτεχνική παραγωγή, και όλους εκείνους που με τις υποστηρικτικές υπηρεσίες τους θα έβγαζαν μια φέτα ψωμί παραπάνω.
Ακόμα και ένα ιδιωτικό νοσοκομείο αν θελήσει να ανοίξει κάποιος θα βρει απέναντι το κράτος με τους υπαλληλίσκους του να προφασίζονται την "όχληση" στη γειτονιά για να τον σταματήσουν ή να του αποσπάσουν γρηγορόσημα και φακελάκια.
Η καταστροφή που επέφεραν στην Ελληνική οικονομία οι πολιτικές του ρεβανσισμού, του κρατισμού, των "δικών μας παιδιών" και του "είπαμε να βγάλει το κατιτίς του αλλά όχι και 500 εκατομμύρια" είναιαναστρέψιμες. Η αναστροφή τους οφείλει να γίνει ως κληρονομιά στα παιδιά μας, για να έχουν μια μικρή ελπίδα ότι δεν θα είναι για πάντα σκλάβοι. Για να συμβεί όμως αυτό πρέπει το κράτος επιτέλους να πάψει να είναι εμπόδιο στην παραγωγή, και να επιτρέψει στον Έλληνα να δουλέψει, χωρίς να τον βαραίνει με αβάστακτη φορολόγηση ενόσω επιτρέπει στις πολυεθνικές που εκείνος ανταγωνίζεται στην ίδια την αγορά του, να εξάγουν αφορολόγητα τα κέρδη τους με το transfer pricing πληρώνοντας μόνο ΦΠΑ στην Ελλάδα.
Πρέπει να το πάρουμε απόφαση ότι όσο συνεχίζουμε να λειτουργούμε με γραφειοκρατικά εμπόδια και εξοντωτική φορολόγηση, ενώ ανενόχλητοι και ατιμώρητοι συνεχίζουν οι διεφθαρμένοι να χαίρονται τους καρπούς της παρανομίας τους, η Ελλάδα δεν πρόκειται να επιτύχει την ανταγωνιστικότητα που χρειάζεται για να επιζήσει στο μέλλον. Και θα πεθάνει. Στην αλληλένδετη παγκόσμια οικονομία του 21ου αιώνα, η Ελλάδα θα ανθελληνιστεί και θα πεθάνει.
Αν όμως η ίδια οικονομία απελευθερωθεί από τις στρεβλώσεις που της φορτώθηκαν τα τελευταία 30 χρόνια από τους ανεπάγγελτους πολιτικούς, και ξαναγίνει ανταγωνιστική, χωρίς όρια στις άδειες των ταξί ή των συμβολαιογράφων, ή οποιουδήποτε από τα άλλα 350 κλειστά επαγγέλματα που παρασιτοβιούν εις βάρος του Έλληνα, όταν οι νόμοι θα υπακούσουν στη λογική, και οι δημόσιοι λειτουργοί θα υπηρετούν το δημόσιο συμφέρον, όταν ο Έλληνας θα μπορεί να παράγει πλούτο χωρίς τεχνηέντως δημιουργημένα εμπόδια και διόδια, τότε η οικονομία θα παράγει πλεονασματικό πλούτο, το Ισοζύγιο Τρεχουσών Συναλλαγών θα είναι θετικό, και αυτό θα προσελκύσει επενδύσεις εκτινάσσοντας το Ισοζύγιο Πληρωμών.
Αν αντί να κυνηγάμε το Πρωτογενές Πλεόνασμα της μιζέριας και της φοροαφαίμαξης, και να βυθιζόμαστε ολοένα και βαθύτερα στο βούρκο της χρεοκοπίας, αποφασίσουμε να αφήσουμε τον Έλληνα επιτέλους να δουλέψει, όπως κάνει σε όλες τις πολιτισμένες χώρες όπου έχει μεταναστεύσει, τότε είναι νομοτελειακά βέβαιο ότι θα προκόψουμε και ως χώρα, και ως κοινωνία, και ως οικονομία.
Πηγή:www.capital.gr
Τρίτη 2 Αυγούστου 2011
Να πουλήσουμε την Πελοπόννησο;
Σύμφωνα με την εφημερίδα «Το Βήμα την βγάζει δεν την βγάζει μέχρι τα Χριστούγεννα», στη Σύνοδο Κορυφής των Βρυξελλών, ο Γιώργος Παπανδρέου είπε στους ομόλογούς του «Τι θέλετε να κάνω για να πεισθείτε; Μήπως να βάλω ενέχυρο τα νησιά μας ή να πουλήσουμε την Πελοπόννησο;».
Η Μέρκελ και ο Σαρκοζί θύμισαν στον Παπανδρέου πως αυτά τα έχει κάνει ήδη -οπότε δεν μπορεί να τα ξανακάνει- και στη συνέχεια του πρόσφεραν ένα σωρό ασαφή και ακατανόητα πράγματα, τα οποία, όμως, αποτελούν έναν ακόμα θρίαμβο της ελληνικής κυβέρνησης, όπως μας διαβεβαιώνουν κάθε μέρα το Mega και ο ΣΚΑΙ.
Είναι εντυπωσιακό ότι ο Παπανδρέου αντιλαμβάνεται τη χώρα σαν προσωπική του περιουσία – αυτά συμβαίνουν, όταν πάνω από 3 εκατομμύρια ζώα ψηφίζουν έναν πανηλίθιο για πρωθυπουργό. Προτείνω η Πελοπόννησος στο εξής να ονομάζεται Παπανδρεόννησος.
Δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κάποιος τους λόγους του Παπανδρέου και του Σαμαρά στην επόμενη προεκλογική περίοδο. Ο Παπανδρέου θα λέει ότι δεν πουλάει την Πελοπόννησο, ο Σαμαράς ότι δεν πουλάει τη Μακεδονία, θα επανέρχεται ο Παπανδρέου λέγοντας ότι δεν πουλάει ούτε τη Θράκη, θα πλειοδοτεί ο Σαμαράς λέγοντας πως δεν πουλάει ούτε την Ήπειρο, και θα πανηγυρίζουν από κάτω οι περήφανοι στρατοί των λοβοτημένων πασοκονεοδημοκρατών ραγιάδων με τις πλαστικές σημαίες.
Μια λύση μόνο υπάρχει για να σώσουμε την Πελοπόννησο -αλλά και την υπόλοιπη χώρα- από τα ξένα χέρια: να την κάψουμε.
Αν κάψουμε όλη τη χώρα, δεν θα μπορούν να την πουλήσουν. Ποιος θα την πάρει;
Θέλω να καλέσω όλους τους Έλληνες πατριώτες να κάψουν απ’ άκρη σ’ άκρη την Πελοπόννησο και όλη τη χώρα. Επίσης, να πετάνε όλοι οι πατριώτες σκουπίδια παντού και να αδειάζουν τους βόθρους στη θάλασσα, για να κάνουμε όλη την Ελλάδα χαβούζα.
Βέβαια, όλα αυτά τα κάνουμε κάθε χρόνο και χωρίς να υπάρχει ο κίνδυνος να πουληθεί η χώρα. Απλώς, τώρα να το κάνουμε συστηματικά, οργανωμένα και με υψηλό αίσθημα ευθύνης. Είναι εθνικό καθήκον.
Τρίτη 5 Ιουλίου 2011
Τι ίσχυε στη ζωή μας την 4η Ιουλίου του 2004
Tι γινόταν εντός και εκτός Ελλάδας τον Ιούλιο του 2004
*Ζούσαμε σε ένα εθνικό παραλήρημα εν’ όψει Ολυμπιακών Αγώνων, καθώς η Ελλάδα ήταν στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος του πλανήτη, με τα εγκωμιαστικά σχόλια του διεθνούς Τύπου για το ελληνικό θαύμα να κάνουν θραύση.
* Πουλήθηκαν μέσα σε λίγους μήνες 10.000.000 φανέλες (κι όμως, αυτός είναι ο αριθμός σύμφωνα με τα δημοσιεύματα της εποχής) της Εθνικής Ελλάδας.
* Πρωθυπουργός της χώρας ήταν ο Κώστας Καραμανλής, που δήλωνε έτοιμος να οδηγήσει την Ελλάδα σε πρωτόγνωρα μεγαλεία και τα… κατάφερε. Μέσα 20 μήνες, ο Καραμανλής πανηγύρισε το Euro, τους Ολυμπιακούς, την Eurovision και το Eurobasket! Ποιος να συγκριθεί μαζί του;;;
* Πλάι στον βασιλικό ποτίζεται κι η γλάστρα κι έτσι ο τότε πρόεδρος της ΕΠΟ, Βασίλης Γκαγκάτσης, έγινε γνωστός σε όλον τον πλανήτη ως «Greek Prime Minister» μετά από λάθους του Πορτογάλου τηλεσκηνοθέτη, στον τελικό του Euro, κατά τη διάρκεια των πανηγυρισμών του γκολ του –ποιου άλλου;- Χαριστέα.
* Ο αρχικός προϋπολογισμός για τους Ολυμπιακούς Αγώνες ήταν 252 εκατομμύρια ευρώ. Πόσο κόστισαν τελικά;;; Λίγο περισσότερα! 1 δισεκατομμύριο 540 εκατομμύρια ευρώ. Έλα μωρέ, για μια ψωροαύξηση της τάξης του 511% κάνετε έτσι. Αφού μας έμειναν τα στάδια!
* Πρόεδρος της Αμερικής ήταν ο ένας και μοναδικός George W. Bush! Χωρίς περεταίρω σχολιασμό…
* Ο Ρεχάγκελ ήταν «ημίθεος» και οι παίκτες του «ήρωες». Στην πορεία ο Ότο έγινε «γεροξεκούτης» και οι παίκτες του «άμπαλοι».
* Η τιμή της αμόλυβδης βενζίνης ήταν –κρατηθείτε- 0,81 ευρώ το λίτρο, έχοντας μάλιστα σημειώσει «πρωτοφανή αύξηση» από τις αρχές του έτους της τάξης του 13%.
* Οι περισσότεροι από εμάς δεν είχαμε ιδέα τι είναι το ΔΝΤ, αν και η Αργεντινή είχε ήδη «γευτεί» την… ευεργετική βοήθεια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
* Στημένα;;; Αποδείξεις δεν είχαμε, αλλά το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν ήταν ποτέ αγγελικά πλασμένο. Ούτε καν την εποχή της δόξας τους!
* Ο Δημήτρης Διαμαντίδης δεν είχε κατακτήσει ούτε έναν τίτλο στην καριέρα του. Σήμερα έχει 16!
* Ο Ολυμπιακός είχε χάσει το πρώτο του πρωτάθλημα στο ποδόσφαιρο μετά από 7 συνεχόμενα, ενώ ένα χρόνο νωρίτερα, κάποιος… Σρέτσκο Κάτανετς αν θυμάστε αναρωτιόταν για την «ψύχωση για το 7ο».
* Όσκαρ καλύτερης ταινίας είχε πάρει το τρίτο μέρος της τριλογίας του «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών».
* Το facebook δεν υπήρχε στη ζωή μας κι έτσι χάσαμε την ευκαιρία για εκατομμύρια likes και status updates τη στιγμή που ο Δέλλας σκόραρε στον ημιτελικό με την Τσεχία.
* Ούτε το twitter υπήρχε στη ζωή μας κι έτσι γλυτώσαμε τον ανελέητο σφυροκόπημα κοινότυπων tweets από τους Έλληνες (ημί)σελέμπριτις.
* Δεν θα το πιστέψετε, αλλά ούτε το YouTube υπήρχε στη ζωή μας. Καλά, στο γραφείο πώς περνούσαν τόσες ώρες;;;
* Πρωταθλήτρια Ευρώπης στο ποδόσφαιρο ήταν η Πόρτο του «πολλά υποσχόμενου», Ζοζέ Μουρίνιο.
* Πρωταθλητές στο ΝΒΑ ήταν οι Πίστονς, που κέρδισαν με 4-1 στους τελικούς τους Λέικερς, ενώ το ίδιο καλοκαίρι η Dream Team, με αστέρες παίκτες όπως ο Ντάνκαν, ο Άιβερσον, ο ΛεΜπρόν, ο Καρμέλο και ο Ουέιντ έγινε εύκολη λεία στους Ολυμπιακούς της Αθήνας από το Πουέρτο Ρίκο στην πρεμιέρα, τη Λιθουανίας και την Αργεντινή στον ημιτελικό.
* Ένα ευρώ ισούταν με 1,21 δολάριο, ενώ τώρα η ισοτιμία έχει πάει στο 1,45, κάνοντας δυστυχείς τους Ευρωπαίους επιχειρηματίες και ευτυχείς τους Ευρωπαίους τουρίστες.
* Το iphone kai το ipad υπήρχαν μόνο στο μυαλό του συνιδρυτή της Apple, Στιβ Τζομπς...
Δευτέρα 4 Ιουλίου 2011
Ποιός κυβερνά αυτή τη χώρα;
Το Έθνος διαβάζεται απ’ τους ανθρώπους που θέλουν πάντα να πιστεύουν ότι κυβερνούν τη χώρα.
Τα Νέα διαβάζονται απ’ τους ανθρώπους που νομίζουν ότι θα κυβερνούν πάντα τη χώρα.
Η Καθημερινή διαβάζεται απ’ τους ανθρώπους που νομίζουν ότι πρέπει να κυβερνούν τη χώρα.
Η Βραδυνή διαβάζεται απ’ τους ανθρώπους που δεν πιστεύουν ότι μπορούν να κυβερνούν τη χώρα αλλά το κάνουν όποτε τους αφήνουν.
Ο Ελεύθερος Τύπος διαβάζεται απ’ τους ανθρώπους που πιστεύουν ότι πρέπει να κυβερνούν τη χώρα αλλά δεν καταλαβαίνουν την Καθημερινή.
Η Ναυτεμπορική διαβάζεται απ’ τους ανθρώπους που δε θα είχαν πρόβλημα να κυβερνήσουν τη χώρα, αλλά δεν έχουν χρόνο.
Η Εστία διαβάζεται από ανθρώπους των οποίων οι γονείς κάποτε κυβερνούσαν τη χώρα.
Η Αυριανή διαβάζεται από ανθρώπους που σιχαίνονται αυτούς που κυβερνούν τη χώρα.
Η Ελευθεροτυπία διαβάζεται από ανθρώπους που ξέρουν ότι όποιος κι αν κυβερνά τη χώρα δεν το κάνει καλά.
Η Espresso διαβάζεται από ανθρώπους που δε τους νοιάζει ποιος κυβερνά τη χώρα, μέχρι αυτός να εμπλακεί σε κάποιο ροζ σκάνδαλο.
Ο Ριζοσπάστης διαβάζεται από ανθρώπους που δεν είναι σίγουροι ότι υπάρχει χώρα, ή ότι κάποιος την κυβερνά.
Η Αυγή διαβάζεται από ανθρώπους που ξέρουν πώς να κυβερνούν τη χώρα αλλά απαξιούν.
Η Ελεύθερη Ώρα διαβάζεται από ανθρώπους που κυβερνούν μιαν άλλη χώρα.
Τετάρτη 4 Μαΐου 2011
Δευτέρα 2 Μαΐου 2011
Πέμπτη 28 Απριλίου 2011
Οι Μόντι Πάιθονς και η Ελλάδα
Μετά ήρθε το μέιλ από το Λονδίνο, που προέβλεψε το τέλος της συζήτησης για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, μέσω της... έναρξης της σχετικής διαδικασίας. Αυτή η «προφητεία» έλεγε, μάλιστα, ότι ενδεχομένως η κίνηση να γινόταν αιφνιδιαστικά χθες! Με τον κ. Γιώργο Παπακωνσταντίνου στη Σέριφο και πολύ περισσότερο τον κ. Γιώργο Παπανδρέου στην Ανδρο. Το αποτέλεσμά της; «Γκρέμισε» τον Γενικό Δείκτη στο Χρηματιστήριο Αθηνών, εκτοξεύοντας παράλληλα (σε νέα ύψη - ρεκόρ) το σπρεντ των 10ετών ομολόγων, τα CDS και όποιο άλλο σύνθετο προϊόν σχετίζεται με οτιδήποτε ελληνικό. Αλλά αυτά είναι λεπτομέρειες. Σημασία έχει η «πρόβλεψη».
Τη Μεγάλη Παρασκευή το απόγευμα, κάτι ακούστηκε και για ένα μέιλ από το Χονγκ Κονγκ, αλλά ευτυχώς ήταν αργία και πέρασε σχεδόν ασχολίαστο. Αύριο - μεθαύριο, όμως, μπορεί να είναι ένα μέιλ από την Τυνησία ή το Μπανγκλαντές, που, για κακή μας τύχη, μπορεί χρονικά να συμπέσει με εργάσιμη μέρα κι έτσι να αποτελειώσει τη «συντέλεια».
Το συμπέρασμα; Η ελληνική αγορά είναι πλέον τόσο ρηχή και οι διαχειριστές της σε τέτοια κατάσταση νευρικής κρίσης, που αρκεί κάποιος να φωνάξει ότι «γκρεμίζεται ο ουρανός» για να αρχίσουν όλοι να τρέχουν για να σωθούν (αφού πρώτα έχουν πωλήσει ό, τι έχει απομείνει στα χαρτοφυλάκιά τους). Σας θυμίζει παρανοϊκή σκηνή από ταινία των Μόντι Πάιθονς; Καλά σας κάνει, γιατί κάπως έτσι έχει πλέον η κατάσταση. Ολοι λειτουργούν «στο κόκκινο» και αντιδρούν αναλόγως, ακόμη και στην πιο υπερβολική πρόβλεψη - εκτίμηση. Και ό, τι υπό κανονικές συνθήκες θα προκαλούσε στην καλύτερη των περιπτώσεων το πηγαίο γέλιο, για το αστείον της υπόθεσης, σήμερα αρκεί για να προκαλέσει τον χωρίς όρια πανικό.
Το χειρότερο απ’ όλα όμως είναι πως όσο περνάει ο καιρός, η κατάσταση, αντί να βελτιώνεται κάπως, χειροτερεύει. Κι αντί όλοι οι άμεσα εμπλεκόμενοι να χαλαρώνουν κάπως, «τσιτώνουν» ακόμα περισσότερο. Πόσο, όμως, μπορεί να αντέξει μια μηχανή όταν δουλεύει συνεχώς στις 5.000 και 6.000 στροφές; Η υπερθέρμανση είναι ένα λογικό επακόλουθο και το «κάψιμο» επίσης. Και μπορεί όλοι να το απεύχονται, αλλά, όπως λέει και ο παπάς στο γνωστό ανέκδοτο, «καλό είναι το ευχέλαιο, αλλά πάρτε και καμιά γάτα για να διώξετε τα ποντίκια».
Ετσι, στην επόμενη «πρόβλεψη» που θα διατυπώσει κάποιος σχετικός - άσχετος από την Ελλάδα ή το εξωτερικό ότι ο ουρανός γκρεμίζεται, ας επιληφθεί του γεγονότος ένας εισαγγελέας κι ας επιβάλει παραδειγματικές ποινές. Οι σχετικοί νόμοι υπάρχουν, αρκεί να εφαρμοστούν. Για να δείτε σε πόση ώρα εξαφανίζονται τα κάθε είδους «τρωκτικά». Οταν, όμως, δίνεται η εντύπωση πως στην Ελλάδα (ή για την Ελλάδα) ό, τι κι αν πεις, παραμένεις ατιμώρητος, μπορεί ο καθένας να παριστάνει τον... Τέρι Γκίλιαμ.
Του Γιωργου Mαντελα
Δευτέρα 18 Απριλίου 2011
TOP 11 ΕΠΙΔΟΜΑΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ
Επίδομα Προπέλας (Λιμενικό)
Επίδομα Αγαμίας (ΕΛΠΕ)
Επίδομα Εγκαιρης Προσέλευσης στην Εργασία (ΕΘΕΛ)
Επίδομα Κεραίας (ΗΣΑΠ)
Μεταφοράς Φακέλου (Δημόσιο)
Επίδομα Παραλαβής - Παράδοσης Λεωφορείου (ΕΘΕΛ)
Επίδομα Αποτελεσματικότερης Διεκπεραίωσης Υποθέσεων (Υπ. Δικαιοσύνης)
Επίδομα Φάξ (ΔΕΗ)
Επίδομα Χρήσης του Κυλικείου (ΕΛΠΕ)
Επίδομα Προθέρμανσης Αυτοκινήτου (ΟΤΕ)
Επίδομα Πλυσίματος Χεριών (ΟΣΕ)
Πέμπτη 14 Απριλίου 2011
Η Διαμαντοπούλου στο MAD!!
Η υπουργός Παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου –γνωστή και ως «η ξινή Κοζανίτισσα»- θα εμφανιστεί την Πέμπτη το βράδυ στο μουσικό κανάλι MAD TV και θα συνομιλήσει με μαθητές γυμνασίων και λυκείων για το νέο Λύκειο αλλά και για τη νέα πολύκροτη σχέση της Έλλης Κοκκίνου.
Σύμφωνα με πληροφορίες, κατά τη διάρκεια της εκπομπής, η κυρία Διαμαντοπούλου θα ανακοινώσει στους μαθητές την είσοδο του Hip Hop στα μαθήματα του νέου Λυκείου.
Παρασκευή 8 Απριλίου 2011
No seatbelts allowed on Europe's longest ice road
 I'm sitting behind the wheel of an idling car, waiting at a lonely red traffic light on an isolated strip of the Estonian coastline. To my left is a small hut in which a gruff-looking road controller sits, peering out of a frosty window to check on the conduct of the passing vehicles. To the right is a sign that sets out the road rules for the journey ahead.
They're not your normal kind of traffic rules. On this particular road, it is forbidden to wear a seatbelt: you might have to make an unexpected and speedy exit from your car. You can't drive here after sunset, or with a vehicle over 2.5 tonnes. And it is strictly illegal to travel at between 25 and 40km/h (16-25mph). At those speeds, your car tyres will create dangerous vibrations that could crack the surface of the road, sending you and your vehicle to a watery grave. The road ahead of me is made of ice. It stretches across the frozen surface of the Baltic Sea, connecting the Estonian coastline to the island of Hiiumaa. At 25km (16 miles), it is the longest ice road in Europe. Wolves There are six official ice roads around Estonia. This past winter has been particularly harsh, allowing them to stay open for longer than usual. Even in mid-March, with the warm spring sun beginning to melt the snow in the fields, the ice roads were still half a metre thick, enough to carry a steady stream of several hundred vehicles each day.
Travelling on the ice is part of the history and culture of the Estonian islands. Teutonic knights thundered across the ice on horseback to conquer the isles in the 13th Century. Villages here have been constructed by pulling supplies across from the mainland. Bears, wolves and moose venture to and from the islands in search of food. These days locals look forward to the ice-driving season as it provides a cheaper and more convenient method of travel, compared to paying for passage on a vehicle ferry. The traffic light turns green, and timidly I drive out onto the surface of the sea. It's bumpy and slippery at the same time. A speed sign instructs me to drive at 70km/h (43mph), and as I accelerate the speedometer needle passes through the danger zone of 25-40km/h. The ice surface stays firm. Perhaps the vibration warning is a myth, but I'm not willing to challenge it. Huge cracks Once I'm speeding along the ice road, I understand why locals have no compunction about using it. It feels incredibly safe. It's rough in some stretches, and slushy and slidy in others, but never do you have the sensation that the surface could give way.
At some points the track has deteriorated and large potholes have formed. Hitting these sends a jolt through the car and a huge spray of water and ice across the windshield. The road is marked out by juniper bushes about a metre high, which have been staked at wide intervals. In poor visibility, these shrubs are only means of finding the safe route across. Huge cracks occasionally appear - not enough to break up the ice, but wide enough to create impassable gaps. At these points, the road controllers fix wooden planks as bridges. On a sunny day like this one, the view is stunning. A desert of brilliant white stretches out in all directions. Small islands dotted about the bay appear as oases on the horizon. Road closure Out of the right-hand window I spy a surreal sight. Several hundred meters away, a large ferry is keeping pace with the car. It appears as if the ship is driving across a white field, but of course it is cutting through an ice-broken channel which runs almost parallel to the road. Locals tell me that jealous ferries sometimes "accidentally" veer off course and ram the ice road. The coastline of Hiiumaa island looms ahead, and soon I'm pulling off the ice and on to solid land. I get out and talk to the road controller, who tells me there hasn't been a single accident all winter. In the event your car does crack the ice, though, it tends to sink slowly enough to allow you to scramble out. With the onset of spring, the ice roads' days are numbered. This year they remained open until the end of March. But some islanders continue to drive over the melting surface of the sea even after the official roads are closed. I hope they keep their seatbelts unbuckled. |
Perhaps the vibration warning is a myth, but I'm not willing to challenge it 
